Wprowadzenie
4-Acetoksy-N,N-dimetylotryptamina (znana również jako 4-AcO-DMT, 4-Acetoksy-DMT, O-Acetylpsilocyna, psyloacetyna i "grzyby syntetyczne") to nowa, mniej znana substancja psychodeliczna z klasy tryptamin. Jest ona strukturalnie spokrewniona z psylocybiną i psylocyną, aktywnym składnikiem grzybów psylocybinowych ("magicznych grzybów"). Uważa się, że 4-AcO-DMT wywołuje swoje efekty poprzez wiązanie się z receptorami serotoninowymi w mózgu; jednak dokładny mechanizm nie jest znany.
4-AcO-DMT został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1963 roku przez Alberta Hofmanna i Franza Troxlera w ramach badań chemicznych nad analogami psylocyny. W tym czasie nie była ona jednak testowana pod kątem psychoaktywności. Nie wiadomo, kiedy po raz pierwszy zbadano ją u ludzi. Artykuł autorstwa Davida E. Nicholsa z 1999 roku zaproponował jej potencjalne zastosowanie jako alternatywy dla psylocybiny w badaniach farmakologicznych ze względu na niższy koszt syntezy. Doniesienia o rekreacyjnym użyciu zaczęły pojawiać się wkrótce po jego pojawieniu się na internetowym rynku chemikaliów badawczych w 2010 roku.
4-AcO-DMT został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1963 roku przez Alberta Hofmanna i Franza Troxlera w ramach badań chemicznych nad analogami psylocyny. W tym czasie nie była ona jednak testowana pod kątem psychoaktywności. Nie wiadomo, kiedy po raz pierwszy zbadano ją u ludzi. Artykuł autorstwa Davida E. Nicholsa z 1999 roku zaproponował jej potencjalne zastosowanie jako alternatywy dla psylocybiny w badaniach farmakologicznych ze względu na niższy koszt syntezy. Doniesienia o rekreacyjnym użyciu zaczęły pojawiać się wkrótce po jego pojawieniu się na internetowym rynku chemikaliów badawczych w 2010 roku.
Sprzęt i szkło:
- Kolby okrągłodenne o pojemności 2 l i 1 l z trzema szyjkami;
- Statywretortowy i zacisk do mocowania aparatury;
- Mieszadłomagnetyczne lub górne z grzałką;
- Lejek ociekowy 250 ml;
- Źródło próżni;
- Szklany pręt i szpatułka;
- Urządzenie do rotowapowania;
- Chłodnica zwrotna;
- Łaźnia lodowo-solna i olejowa;
- Waga laboratoryjna (odpowiednia 0,001-100 g) [w zależności od obciążenia syntezy];
- Termometr laboratoryjny (-10 °C do 150 °C) z adapterem do kolby;
- Kolba Buchnera i lejek [filtr Schotta może być używany do małych ilości];
- Papier wskaźnikowy pH;
- Konwencjonalny lejek;
- bibuła filtracyjna;
- Zestaw do gazowej dimetyloaminy;
- Źródłowodoru (H2);
- ZestawTLC (opcjonalnie);
- Aparat dodestylacji próżniowej z manometrem (opcjonalnie);
- 1 L x1; 500 mL x2; 100 mL x2 Zlewki;
- 1 L; 250 mL; 100 mL Cylindry pomiarowe;
- Butelka do uwodorniania Parr 250 mL [zamiast niej można użyć butelki po szampanie];
- Eksykator próżniowy (opcjonalnie).
Odczynniki.
- 4-Benzyloksyindol (1) 17,5 g, 0,078 mol;
- Eter dietylowy (Et2O) 2,05 l;
- Chlorek oksalilu 20,3 g, 0,16 mola;
- Dimetyloamina bezwodna;
- Dichlorometan (CH2Cl2) ~880 ml;
- Woda destylowana (H2O) ~700 mL;
- Heksan 375 ml;
- Chlorek sodu (NaCl) ~50-100 g;
- Siarczan magnezu (MgSO4) bezwodny ~200 g;
- Metanol (MeOH) ~150 mL;
- Wodorek litowo-glinowy (LiAlH4; LAH) 8,90 g, 0,234 mol;
- Tetrahydrofuran (THF) 375 mL;
- Dioksan 450 ml;
- Octan etylu (EtOAc) ~700 mL;
- Pallad na węglu drzewnym 0,25 g 10%;
- Benzen 50 mL;
- Bezwodnik octowy (Ac2O) 5 mL, 5,41 g, 5,32 mmol;
- Izopropanol (IPA) 150 mL;
- Toluen 50 mL;
- Absolut (EtOH) ~100 mL.
Octan [3-[2-(dimetyloamino)etylo]-1H-indol-4-ylu]:
Temperatura wrzenia: 405,6 °C przy 21 torr;
Temperatura topnienia: 172-173 °C;
Masa cząsteczkowa: 246,31 g/mol;
Gęstość: 1,2±0,1 g/mL;
Numer CAS: 92292-84-7.
Procedura
4-benzyloksyindol-3-ylo-N,N-dimetyloglioksyamid (2)
Roztwór 4-benzyloksyindolu (1) (17,5 g, 0,078 mol) (Biosynth) w bezwodnym Et2O (500 ml) mieszano mechanicznie w kolbach o pojemności 1 l z 3 szyjkami i schłodzono w łaźni lodowo-solnej do temperatury wewnętrznej 0 °C. Chlorek oksalilu (20,3 g, 0,16 mola) dodawano kroplami z szybkością utrzymującą temperaturę wewnętrzną w zakresie 0-5 °C. Mieszanie kontynuowano przez 3 godziny w temperaturze między 5-10 °C z delikatnym argonem w celu usunięcia ulatniającego się HCl. Argon został zastąpiony rurką wlotową gazu i skraplaczem suchego lodu/acetonu. Następnie do reakcji wdmuchiwano bezwodną dimetyloaminę z chłodzeniem i energicznym mieszaniem, aż do osiągnięcia pH (określonego za pomocą wilgotnego papierka pH) między 9 a 11. W tym czasie pomarańczowy kolor początkowego roztworu został w większości usunięty, a reakcja miała wygląd lekko białawej zawiesiny z kilkoma plamkami żółtego nieprzereagowanego materiału wyjściowego. Dodano dichlorometan (20 mL), aby wspomóc solubilizację nieprzereagowanego materiału, a reakcję mieszano przez kolejne 6 godzin, uzyskując ostatecznie białawą zawiesinę. Dodano Et2O (150 mL) i schłodzono mieszaninę do temperatury 10°C. Białe ciała stałe zebrano przez filtrację ssącą na bibule filtracyjnej w lejku Buchnera, a następnie zawieszono w destylowanej H2O (250 mL) i mieszano przez 1 h w celu usunięcia chlorowodorku dimetyloaminy. Zawiesinę przefiltrowano, a zebrane ciała stałe przemyto na filtrze destylowaną H2O (3 x 75 ml) i heksanem (75 ml) i wysuszono przez noc w eksykatorze próżniowym. Wysuszony produkt ważył 18,3 g. Organiczne filtraty i popłuczyny połączono, a rozpuszczalnik usunięto przez odparowanie obrotowe. Pozostałość rozpuszczono w CH2Cl2 (100 ml), a roztwór organiczny przemyto destylowaną H2O (2 x 50 ml) i solanką (2 x 50 ml). Po wysuszeniu (MgSO4) objętość zmniejszono przez odparowanie obrotowe. Stężony roztwór resztkowy poddano chromatografii flash na żelu krzemionkowym, najpierw eluując CH2Cl2 w celu odzyskania nieprzereagowanego indolu (1,3 g, 7,4%), a następnie eluując 10% MeOH w CH2Cl2 w celu odzyskania 3,3 g (2). Ten ostatni połączono z produktem wyjściowym, uzyskując całkowitą masę 21,6 g (85,9%). Surowy produkt rekrystalizowano z MeOH/EtOAc otrzymując 19,5 g (77%) (3) o m.p. 152-155 °C (lit. m.p. 146-150 °C).
4-benzyloksy-N,N-dimetylotryptamina (3)
Zawiesinę LiAlH4 (8,90 g, 0,234 mol) w bezwodnym THF (100 ml) przygotowano w kolbie 3-szyjnej o pojemności 2 l, uprzednio osuszonej opalarką lub płomieniem. Kolbę wyposażono w chłodnicę zwrotną, mieszadło mechaniczne (lub magnetyczne) i lejek addycyjny. Dodano bezwodny dioksan (200 ml) i ogrzano mieszaninę do temperatury 60°C na łaźni olejowej. 4-benzyloksyindol-3-ylo-N,N-dimetyloglioksylamid (2) (14,5 g, 0,045 mola) rozpuszczono w mieszaninie dioksanu (250 mL) i THF (150 mL) i, szybko mieszając, dodawano roztwór kroplami przez 1 h. Temperaturę łaźni olejowej utrzymywano na poziomie 70 °C przez 4 h, a następnie energicznie refluksowano przez noc (16 h) w temperaturze łaźni olejowej 95 °C. Analiza chromatograficzna cienkowarstwowa (płytki krzemionkowe 9:1 CH2Cl2/MeOH) wykazała prawie całkowitą redukcję. Reakcję ogrzewano pod chłodnicą zwrotną przez dodatkowe 4 godziny, a następnie schłodzono do 20°C. Roztwór destylowanego H2O (27 ml) w THF (100 ml) dodawano kroplami, uzyskując szary kłaczkowaty osad. Dodano Et2O (250 mL), aby wspomóc rozpad kompleksu i poprawić filtrację. Zawiesinę mieszano przez 1 godzinę, a następnie mieszaninę przefiltrowano za pomocą lejka Buchnera. Placek filtracyjny przemyto na filtrze ciepłym Et2O (2 x 250 ml) i rozdrobniono, przeniesiono z powrotem do kolby reakcyjnej i energicznie mieszano z dodatkowym gorącym Et2O (500 ml). Zawiesinę przefiltrowano, a placek na filtrze przemyto Et2O (150 mL) i heksanem (2 x 150 mL). Wszystkie filtraty organiczne połączono i wysuszono (MgSO4). Po usunięciu środka suszącego przez filtrację, filtrat zatężono pod próżnią w temperaturze 40°C i wysuszono pod wysoką próżnią przy 0,01 mmHg, co doprowadziło do krystalizacji pozostałości w postaci białego, woskowatego ciała stałego. W wyniku rekrystalizacji zEtOAc otrzymano 12,57 g (94,8%) związku 4 o temperaturze topnienia 124-126°C (lit.4 m.p. 125-126°C).
Fumaran 4-acetoksy-N,N-dimetylotryptaminy (4)
W 250 ml butelce do uwodorniania Parra [zamiast niejmożna użyć butelki po szampanie] umieszczono 0,25 g 10% palladu na węglu drzewnym, a następnie bezwodny octan sodu (1,50 g, 18 mmol). Dodano benzen (50 ml), a następnie bezwodnik octowy (5 ml, 5,41 g, 5,32 mmol) i (3) (0,50 g, 1,7 mmol). Mieszaninę wytrząsano pod ciśnieniem 60 psig (4,14 barr) wodoru przez 4 h. Po ustaniu absorpcji wodoru, butlę do uwodorniania wyjęto z aparatu, mieszaninę rozcieńczono THF (25 mL), a katalizator usunięto przez filtrację przez wkład Celite 545. Katalizator przemyto wielokrotnie izopropanolem (3 x 50 mL). Popłuczyny i roztwór macierzysty zebrano oddzielnie ze względu na nieprzereagowany Ac2O w przesączu. Roztwór macierzysty zatężono pod próżnią do około połowy pierwotnej objętości, a następnie dodano toluen (50 ml). Roztwór ponownie zatężono przez odparowanie obrotowe. Popłuczyny izopropanolowe połączono z pozostałością i również zatężono. Pozostałość rozpuszczono następnie w bezwodnym MeOH (50 ml). Kwas fumarowy (0,198 g, 1,7 mmol) rozpuszczono w MeOH (10 mL) i dodano do mieszanego metanolowego roztworu pozostałości. Po mieszaniu przez 10 minut dodano toluen (50 mL) i roztwór zatężono do sucha przez odparowanie obrotowe. Do pozostałości dodano absolutny EtOH i wytworzył się biały osad fumaranu (4) (0,290 g, 0,8 mmol), który zebrano przez filtrację. Przesącz odparowano, a pozostałość rozpuszczono w minimalnej ilości MeOH. Dodano EtOAc i zaczęły tworzyć się przezroczyste kryształy. Po przechowywaniu roztworu w zamrażarce w temperaturze -10 °C, zebrano 0,170 g dodatkowego produktu, uzyskując całkowitą wydajność 0,460 g (74,8%); m.p. 172-173 °C.
Last edited: