Een recent onderzoek, gepubliceerd in JAMA Network Open, benadrukt de kritieke hiaten in de behandeling van opioïdengebruiksstoornissen (OUD) in Amerikaanse gevangenissen. Ondanks de verwoestende tol van opioïde overdoses, die in 2023 meer dan 80.000 levens eisten, biedt minder dan de helft van de Amerikaanse gevangenissen medicatie aan voor een stoornis in het gebruik van opioïden (MOUD), hoewel bijna tweederde van de gevangenispopulatie worstelt met stoornissen in het gebruik van middelen. Dit is een gemiste kans om levensreddende behandelingen te bieden aan een van de meest risicovolle bevolkingsgroepen.
Volgens het onderzoek biedt slechts 43,8% van de gevangenissen enige vorm van MOUD aan, zoals buprenorfine, methadon of naltrexon. Wat nog zorgwekkender is, is dat slechts 12,8% van de gevangenissen deze behandeling aanbiedt aan alle mensen met de diagnose OUD. Medicijnen zoals deze hebben bewezen effectief te zijn in het verminderen van opioïdengebruik en het voorkomen van overdoses, zowel tijdens detentie als na vrijlating. Veel inrichtingen worstelen echter met de implementatie van deze behandelingen vanwege de kosten, het personeel en belemmeringen in de regelgeving.
Het onderzoek, uitgevoerd tussen juni 2022 en april 2023, analyseerde de antwoorden van meer dan 1.000 gevangenissen in de VS, die een nationale steekproef van meer dan 3.000 inrichtingen vertegenwoordigen. Onderzoekers ontdekten dat gevangenissen in minder sociaal kwetsbare gemeenschappen en gevangenissen die zich dichter bij behandelcentra bevonden, vaker MOUD aanboden. De beschikbaarheid van behandeling werd ook in verband gebracht met grotere gevangenissen en meer middelen, wat erop wijst dat kleinere, landelijke faciliteiten grotere uitdagingen hebben om deze diensten aan te bieden.
Het gebrek aan wijdverspreide beschikbaarheid van medicijnen in gevangenissen heeft ernstige gevolgen, omdat veel mensen met OUD kort na hun vrijlating een verhoogd risico lopen op een overdosis. Studies hebben aangetoond dat het verstrekken van MOUD in penitentiaire inrichtingen dit risico aanzienlijk kan verminderen. Toch zijn veel gevangenissen niet uitgerust om deze behandelingen aan te bieden, waardoor een kwetsbare populatie geen toegang heeft tot bewezen, op bewijs gebaseerde interventies.
De onderzoekers benadrukken de noodzaak van beleid dat de beschikbaarheid van MOUD in gevangenissen vergroot en de coördinatie met gemeenschapsvoorzieningen na vrijlating verbetert. Nu er al federale richtlijnen zijn die gevangenissen aansporen om de toegang tot MOUD uit te breiden, onderstreept het onderzoek de urgentie van het aanpakken van deze hiaten om de voortdurende opioïdencrisis te beteugelen.
Geïnteresseerden kunnen het volledige onderzoek lezen op de JAMA Network Open website via deze link (clearnet).
