Γεια σας,
Ελπίζω να διαβάζετε αυτό το κείμενο στο σπίτι σας και όχι σε ένα γεμάτο, αχνιστό κέντρο κράτησης στη Μαλαισία.
Πέρα από τα αστεία, ποτέ, μα ποτέ δεν θα συνιστούσα σε κανέναν να μεταφέρει κάτι τέτοιο, όπως πυροβόλα όπλα, εκρηκτικά και παράνομα ναρκωτικά στο πλοίο. Δεν έχει σημασία αν νομίζετε ότι είναι μικρή ποσότητα και μπορείτε να την κρύψετε ή αν είναι μεγάλη ποσότητα και θέλετε να την καταπιείτε. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι είστε διατεθειμένοι να ρισκάρετε πιθανώς να σας αφαιρέσουν δεκαετίες από την ελευθερία σας για την παραμικρή ποσότητα οποιουδήποτε ναρκωτικού σε αυτές τις χώρες. Η Ινδονησία, το Μπρουνέι, η Μαλαισία, η Κίνα, το Βιετνάμ, η Ταϊλάνδη - και σχεδόν όλες οι χώρες που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση - θα κάνουν φρικτά πράγματα στη ζωή και την ευημερία σας για κατηγορίες για ναρκωτικά. Διάολε, ακόμη και στην ΕΕ θα έχει άσχημη κατάληξη, με τη μόνη διαφορά ότι δεν θα καταδικαστείτε κυριολεκτικά σε ισόβια κάθειρξη ή σε πραγματική θανατική ποινή.
Εγώ, στις αρχές της δεκαετίας των 20, είχα μια βαριά και μακρά συνήθεια ηρωίνης και κοκαΐνης. Είχα απεριόριστη προμήθεια (σχεδόν) στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επέστρεφα στην πατρίδα μου στην ΕΕ και έπρεπε να πάρω προμήθειες για να αντέξω 10 ημέρες. Ήμουν πολύ αφελής και με υπερβολική αυτοπεποίθηση. Συσκευασα 10 γραμμάρια μεγάλης αφγανικής ηρωίνης σε 15-20 μικρές πέτρες που τύλιξα σε χαρτιά καπνίσματος και διπλή στρώση μεμβράνης που θα σφραγίζονταν με θερμότητα. Έβαζα κάθε πέτρα σε διαφορετικά προσωπικά αντικείμενα: για παράδειγμα, μία σε μια κάλτσα, την άλλη στην επόμενη- δύο σε εκείνη τη μικρή τσέπη του τζιν- μία σε μποξεράκια (παίρνεις πολλά ζευγάρια μποξεράκια και κάλτσες για 10 ημέρες)- δίπλωνα τα μπλουζάκια και έβαζα και εκεί μία πέτρα. Θα δίπλωνα και θα πίεζα όλα τα πράγματα με την ηρωίνη μέσα τους πολύ καλά, ακόμα και θα τα σιδέρωνα για να φαίνονται πραγματικά prestene και ο τελωνειακός υπάλληλος δεν θα ήθελε να είναι αγενής χωριάτης και να μου χαλάσει τα ρούχα για τις διακοπές. Θα ήμουν νηφάλιος εκείνη την ημέρα, χωρίς ρούχα του δρόμου, χωρίς περίεργη ''γκανγκστερική'' συμπεριφορά.
Αυτό έγινε δύο φορές. Κοιτάζω πίσω και δεν θα το έκανα ποτέ αυτό σε αυτή την ηλικία. Ήμουν απλά τυχερός. Υπάρχουν σκύλοι σε κάθε αεροδρόμιο. Γνωρίζω ότι στη Νοτιοανατολική Ασία το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και η τρομοκρατία είναι μεγάλης σημασίας, οπότε καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια για να προσπαθήσουν να εντοπίσουν αυτά τα αντικείμενα.
Σας συνιστώ να μην το σκεφτείτε καν να το κάνετε αυτό. Έχετε υπόψη σας ότι το έκανα αυτό πριν από περίπου 15 χρόνια. Η ασφάλεια των αεροδρομίων γίνεται όλο και καλύτερη στην αναχαίτιση απαγορευμένων αντικειμένων κάθε χρόνο.
Σας προτείνω να χρησιμοποιήσετε την DHL, την UPS ή όποια υπηρεσία ταχυμεταφορών είναι διαθέσιμη στην περιοχή σας, και να χρησιμοποιήσετε ψεύτικα ονόματα, τηλέφωνα καυστήρα, λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μίας χρήσης και άδειες διευθύνσεις τύπου χρηματοκιβωτίου.
