Εισαγωγή
Οι υποκατεστημένες διμεθοξυαμφεταμίνες (επίσης γνωστές ως DOx) αναφέρονται σε μια κατηγορία ψυχεδελικών αμφεταμινών που συντέθηκε και τεκμηριώθηκε αρχικά από τον Alexander Shulgin κατά τη διερεύνηση των ψυχοδραστικών φαινυλοαμφεταμινών τη δεκαετία του 1970. Ο Shulgin δημοσίευσε αργότερα τα ευρήματά του μαζί με άλλες ενώσεις που προέρχονται από τη μεσκαλίνη στο ημι-αυτοβιογραφικό του βιβλίο/αναφορά οργανικής σύνθεσης PiHKAL ("Phenethylamines I Have Known and Loved").
4-Υποκατεστημένες-2,5-διμεθοξυαμφεταμίνες (DOx) είναι μια χημική κατηγορία υποκατεστημένων παραγώγων αμφεταμίνης που διαθέτουν μεθοξυ-ομάδες στις θέσεις 2- και 5- του φαινυλικού δακτυλίου και έναν υποκαταστάτη όπως αλκύλιο ή αλογόνο στη θέση 4- του φαινυλικού δακτυλίου. Οι περισσότερες ενώσεις αυτής της κατηγορίας είναι ισχυρά και μακράς διάρκειας ψυχεδελικά φάρμακα και δρουν ως εξαιρετικά εκλεκτικοί μερικοί αγωνιστές των υποδοχέων 5-HT2A, 5-HT2B και 5-HT2C. Μπορείτε να βρείτε τις πιο δημοφιλείς συνθέσεις μελών της οικογένειας DOx σε αυτό το θέμα, όπως DOB, DOM, DOI, DOC.
4-Υποκατεστημένες-2,5-διμεθοξυαμφεταμίνες (DOx) είναι μια χημική κατηγορία υποκατεστημένων παραγώγων αμφεταμίνης που διαθέτουν μεθοξυ-ομάδες στις θέσεις 2- και 5- του φαινυλικού δακτυλίου και έναν υποκαταστάτη όπως αλκύλιο ή αλογόνο στη θέση 4- του φαινυλικού δακτυλίου. Οι περισσότερες ενώσεις αυτής της κατηγορίας είναι ισχυρά και μακράς διάρκειας ψυχεδελικά φάρμακα και δρουν ως εξαιρετικά εκλεκτικοί μερικοί αγωνιστές των υποδοχέων 5-HT2A, 5-HT2B και 5-HT2C. Μπορείτε να βρείτε τις πιο δημοφιλείς συνθέσεις μελών της οικογένειας DOx σε αυτό το θέμα, όπως DOB, DOM, DOI, DOC.
Διαδικασίες
Σύνθεση DOB (4)
1-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-νιτροπροπένιο (2)
Διάλυμα 10,0 g 2,5-διμεθοξυβενζαλδεΰδης (1 ) σε 50 mL παγωμένου οξικού οξέος αντιμετωπίστηκε με 6,8 g νιτροαιθανίου και 4,0 g άνυδρου οξικού αμμωνίου. Το μείγμα αυτό θερμάνθηκε στο ατμόλουτρο για 3 ώρες και στη συνέχεια το αντιδραστήριο/διαλύτης απομακρύνθηκε υπό κενό. Το υπόλειμμα αιωρήθηκε σε H2O και εκχυλίστηκε με CHCl3. Ηαπομάκρυνση του διαλύτη από τα συγκεντρωτικά εκχυλίσματα έδωσε 11,2 g ακάθαρτου 1-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-νιτροπροπενίου (2) , το οποίο, κατά την ανακρυστάλλωση από 75 mL βραστού MeOH, έδωσε 6,7 g προϊόντος με m.p. 73-75 °C.
Διάλυμα 10,0 g 2,5-διμεθοξυβενζαλδεΰδης (1 ) σε 50 mL παγωμένου οξικού οξέος αντιμετωπίστηκε με 6,8 g νιτροαιθανίου και 4,0 g άνυδρου οξικού αμμωνίου. Το μείγμα αυτό θερμάνθηκε στο ατμόλουτρο για 3 ώρες και στη συνέχεια το αντιδραστήριο/διαλύτης απομακρύνθηκε υπό κενό. Το υπόλειμμα αιωρήθηκε σε H2O και εκχυλίστηκε με CHCl3. Ηαπομάκρυνση του διαλύτη από τα συγκεντρωτικά εκχυλίσματα έδωσε 11,2 g ακάθαρτου 1-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-νιτροπροπενίου (2) , το οποίο, κατά την ανακρυστάλλωση από 75 mL βραστού MeOH, έδωσε 6,7 g προϊόντος με m.p. 73-75 °C.
1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-νιτροπροπένιο (2) (2,5-DMP2NP)
Υδροχλωρική 2,5-διμεθοξυαμφεταμίνη (2,5-DMA) (3)
Παρασκευάστηκε διάλυμα 17,0 g 1-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-νιτροπροπενίου (2) σε 500 mL άνυδρου Et2O. Το διάλυμα αυτό προστέθηκε αργά σε καλά αναδευόμενο εναιώρημα 12,0 g LAH σε 700 mL άνυδρου Et2O. Στη συνέχεια, το μείγμα οδηγήθηκε σε επαναρροή και διατηρήθηκε εκεί για 20 ώρες, ψύχθηκε με εξωτερικό παγόλουτρο και η περίσσεια του υδριδίου καταστράφηκε με προσεκτική προσθήκη H2O. Τέλος, προστέθηκαν συνολικά 500 mL H2O και ακολούθησε η προσθήκη 300 g τρυγικού καλίου και αρκετού υδατικού NaOH για να αυξηθεί το pH πάνω από 9. Οι δύο φάσεις διαχωρίστηκαν και η φάση του αιθέρα ξηράνθηκε με την προσθήκη άνυδρου MgSO4. [Ο αιθέρας εξατμίστηκε για να ληφθεί ελεύθερη βάση 2,5-DMA] Το μέσο ξήρανσης απομακρύνθηκε με διήθηση και το διαυγές διήθημα κορεσμένο με ρεύμα αερίου άνυδρου HCl. Οι σχηματιζόμενοι κρύσταλλοι υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυαμφεταμίνης (2,5-DMA) (3) απομακρύνθηκαν με διήθηση, πλύθηκαν με άνυδρο Et2O και ξηράνθηκαν μέχρι σταθερού βάρους 16,3 g. Η ανακρυστάλλωση από EtOH έδωσε αναλυτικό δείγμα με m.p. 114-116 °C. Το υδροβρωμιούχο άλας τήκεται στους 129-131 °C.
Παρασκευάστηκε διάλυμα 17,0 g 1-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-νιτροπροπενίου (2) σε 500 mL άνυδρου Et2O. Το διάλυμα αυτό προστέθηκε αργά σε καλά αναδευόμενο εναιώρημα 12,0 g LAH σε 700 mL άνυδρου Et2O. Στη συνέχεια, το μείγμα οδηγήθηκε σε επαναρροή και διατηρήθηκε εκεί για 20 ώρες, ψύχθηκε με εξωτερικό παγόλουτρο και η περίσσεια του υδριδίου καταστράφηκε με προσεκτική προσθήκη H2O. Τέλος, προστέθηκαν συνολικά 500 mL H2O και ακολούθησε η προσθήκη 300 g τρυγικού καλίου και αρκετού υδατικού NaOH για να αυξηθεί το pH πάνω από 9. Οι δύο φάσεις διαχωρίστηκαν και η φάση του αιθέρα ξηράνθηκε με την προσθήκη άνυδρου MgSO4. [Ο αιθέρας εξατμίστηκε για να ληφθεί ελεύθερη βάση 2,5-DMA] Το μέσο ξήρανσης απομακρύνθηκε με διήθηση και το διαυγές διήθημα κορεσμένο με ρεύμα αερίου άνυδρου HCl. Οι σχηματιζόμενοι κρύσταλλοι υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυαμφεταμίνης (2,5-DMA) (3) απομακρύνθηκαν με διήθηση, πλύθηκαν με άνυδρο Et2O και ξηράνθηκαν μέχρι σταθερού βάρους 16,3 g. Η ανακρυστάλλωση από EtOH έδωσε αναλυτικό δείγμα με m.p. 114-116 °C. Το υδροβρωμιούχο άλας τήκεται στους 129-131 °C.
2,5-διμεθοξυ-4-βρωμοαμφεταμίνη (DOB) (4)
Σε καλά αναδευόμενο διάλυμα 1,95 g ελεύθερης βάσης της 2,5-διμεθοξυαμφεταμίνης (2,5-DMA) (6 ) σε 12 mL παγωμένου οξικού οξέος, προστέθηκαν 1,8 g στοιχειακού βρωμίου διαλυμένου σε 4 mL οξικού οξέος επί 5 λεπτά. Η ελαφρώς εξώθερμη αντίδραση αφέθηκε να αναδευτεί για 3 ώρες και στη συνέχεια προστέθηκαν περίπου 200 mL H2O. Το θολό διάλυμα πλύθηκε με 2 x 100 Et2O, έγινε βασικό με υδατικό NaOH και εκχυλίστηκε με 3 x 100 mL CH2Cl2. Η εξάτμιση του διαλύτη από τα συγκεντρωτικά εκχυλίσματα έδωσε περίπου 3 mL ενός ανοιχτού κεχριμπαρένιου ελαίου, το οποίο διαλύθηκε σε 250 mL άνυδρου Et2O και κορεσμένο με άνυδρο αέριο HCl. Οι λεπτοί λευκοί κρύσταλλοι υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυ-4-βρωμοαμφεταμίνης (7), DOB, απομακρύνθηκαν με διήθηση, ξεπλύθηκαν με Et2O και ξηράνθηκαν στον αέρα. Αυτοί ζύγιζαν 1,7 g και είχαν m.p. 195-196 °C. Η ανακρυστάλλωση από IPA το έφερε στους 207-208 °C.
Σε καλά αναδευόμενο διάλυμα 1,95 g ελεύθερης βάσης της 2,5-διμεθοξυαμφεταμίνης (2,5-DMA) (6 ) σε 12 mL παγωμένου οξικού οξέος, προστέθηκαν 1,8 g στοιχειακού βρωμίου διαλυμένου σε 4 mL οξικού οξέος επί 5 λεπτά. Η ελαφρώς εξώθερμη αντίδραση αφέθηκε να αναδευτεί για 3 ώρες και στη συνέχεια προστέθηκαν περίπου 200 mL H2O. Το θολό διάλυμα πλύθηκε με 2 x 100 Et2O, έγινε βασικό με υδατικό NaOH και εκχυλίστηκε με 3 x 100 mL CH2Cl2. Η εξάτμιση του διαλύτη από τα συγκεντρωτικά εκχυλίσματα έδωσε περίπου 3 mL ενός ανοιχτού κεχριμπαρένιου ελαίου, το οποίο διαλύθηκε σε 250 mL άνυδρου Et2O και κορεσμένο με άνυδρο αέριο HCl. Οι λεπτοί λευκοί κρύσταλλοι υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυ-4-βρωμοαμφεταμίνης (7), DOB, απομακρύνθηκαν με διήθηση, ξεπλύθηκαν με Et2O και ξηράνθηκαν στον αέρα. Αυτοί ζύγιζαν 1,7 g και είχαν m.p. 195-196 °C. Η ανακρυστάλλωση από IPA το έφερε στους 207-208 °C.
Υδροχλωρική 2,5-διμεθοξυ-4-βρωμοαμφεταμίνη (7) (DOB)
Σύνθεση DOM (3)
1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-νιτροπροπένιο (2)
Σε διάλυμα 54,9 g 2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοβενζαλδεΰδης (1) (για την παρασκευή της βλ. συνταγή 2C-D ) σε 215 g παγωμένου οξικού οξέος προστέθηκαν 19,5 g άνυδρου οξικού αμμωνίου και 30,6 g νιτροαιθανίου. Το μείγμα αυτό θερμάνθηκε επί 3 ώρες στο ατμόλουτρο, το μείγμα της αντίδρασης ψύχθηκε σε υγρό παγόλουτρο, επιτρέποντας τον αυθόρμητο σχηματισμό κίτρινων κρυστάλλων. Προστέθηκε όσο το δυνατόν περισσότερο H2O (λίγο πριν από την παραμονή του θολού ελαιώδους χαρακτήρα) και μετά από λίγες επιπλέον ώρες παραμονής, το κρυσταλλικό 1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-νιτροπροπένιο (2) απομακρύνθηκε με διήθηση και ανακρυσταλλώθηκε από βραστό οξικό οξύ. Ηαπόδοση, μετά την ξήρανση σε σταθερό βάρος, ήταν 28,3 g και η m.p. ήταν 87-88 °C.
Σε διάλυμα 54,9 g 2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοβενζαλδεΰδης (1) (για την παρασκευή της βλ. συνταγή 2C-D ) σε 215 g παγωμένου οξικού οξέος προστέθηκαν 19,5 g άνυδρου οξικού αμμωνίου και 30,6 g νιτροαιθανίου. Το μείγμα αυτό θερμάνθηκε επί 3 ώρες στο ατμόλουτρο, το μείγμα της αντίδρασης ψύχθηκε σε υγρό παγόλουτρο, επιτρέποντας τον αυθόρμητο σχηματισμό κίτρινων κρυστάλλων. Προστέθηκε όσο το δυνατόν περισσότερο H2O (λίγο πριν από την παραμονή του θολού ελαιώδους χαρακτήρα) και μετά από λίγες επιπλέον ώρες παραμονής, το κρυσταλλικό 1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-νιτροπροπένιο (2) απομακρύνθηκε με διήθηση και ανακρυσταλλώθηκε από βραστό οξικό οξύ. Ηαπόδοση, μετά την ξήρανση σε σταθερό βάρος, ήταν 28,3 g και η m.p. ήταν 87-88 °C.
Υδροχλωρική 2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλαμφεταμίνη (DOM) (3)
Μέθοδος Α
Ένα εναιώρημα 9,5 g LAH σε 750 mL καλά αναδευόμενου άνυδρου Et2O διατηρήθηκε σε επαναρροή υπό αδρανή ατμόσφαιρα, με την επιστροφή του συμπυκνωμένου διαλύτη να διέρχεται από δακτύλιο Soxhlet που περιείχε 9,5 g 1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-νιτροπροπένιο (2). Αφού ολοκληρώθηκε η προσθήκη του νιτροστυρενίου, το αναδευόμενο εναιώρημα διατηρήθηκε σε επαναρροή για επιπλέον 4 ώρες, στη συνέχεια ψύχθηκε σε θερμοκρασία δωματίου και αφέθηκε να συνεχιστεί η ανάδευση κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η περίσσεια του υδριδίου καταστράφηκε με την προσθήκη 750 mL 8% H2SO4, προσεκτικά, μέχρι να σταματήσει η εξέλιξη του υδρογόνου, και στη συνέχεια με ταχύτητα που επέτρεπε τη διασπορά των σχηματιζόμενων στερεών. Οι φάσεις διαχωρίστηκαν, η υδατική φάση πλύθηκε μία φορά με Et2O, κατεργάστηκε με 225 g τρυγικού νατρίου καλίου και τέλος έγινε βασική (pH >9) με 5% NaOH. Αυτό εκχυλίστηκε με 3x150 mL CH2Cl2, τα εκχυλίσματα συγκεντρώθηκαν και ο διαλύτης απομακρύνθηκε υπό κενό. Το υπόλειμμα ήταν 9,6 g διαυγούς ελαίου που σχημάτισε αυθόρμητα κρυστάλλους με mp 60,5-61 °C από εξάνιο. Αυτά τα στερεά διαλύθηκαν σε 150 ml άνυδρου Et2O και κορεσμένα με άνυδρο αέριο HCl. Μετά από παραμονή σε θερμοκρασία δωματίου για 2 ώρες, το κρυσταλλικό υδροχλωρίδιο της 2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλαμφεταμίνης (DOM) (3) απομακρύνθηκε με διήθηση, πλύθηκε με Et2O και ξηράνθηκε στον αέρα μέχρι σταθερού βάρους. Ελήφθησαν 8,25 g αστραφτερών λευκών κρυστάλλων με m.p. 190,5-191,5 °C. Το θειικό άλας είχε m.p. 131 °C.
Μέθοδος Β
Το ανωτέρω νιτροστυρένιο µπορεί επίσης να µετατραπεί στο τελικό αµινικό προϊόν µέσω του ενδιάµεσου της αντίστοιχης φαινυλακετόνης. Σε καλά αναδευόμενο εναιώρημα 10,4 g σκόνης σιδήρου σε 20 mL παγωμένου οξικού οξέος που διατηρείται σε θερμοκρασία επαναρροής, προστίθενται 4,9 g 1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-νιτροπροπένιο (2) ως στερεό. Η παλινδρόμηση συνεχίστηκε για 2 ώρες και στη συνέχεια όλα διηθήθηκαν μέσω υγρού Celite. Μετά από πλύση με 300 mL H2O και στη συνέχεια με 300 mL Et2O, το συνδυασμένο διήθημα και οι πλύσεις διαχωρίστηκαν και η υδατική φάση εκχυλίστηκε με 2 x 100 mL Et2O. Η οργανική φάση και τα εκχυλίσματα συνδυάστηκαν και πλύθηκαν με 2 x 100 mL κορεσμένου K2CO3 και ο διαλύτης απομακρύνθηκε υπό κενό, οπότε προέκυψε ένα ερυθρωπό έλαιο βάρους 3,3 g. Αυτό απεστάλη στους 111-115 °C και σε 0,5 mm/Hg, οπότε προέκυψε ένα ανοιχτό πράσινο στερεό. Μετά από ανακρυστάλλωση από βενζόλιο, ελήφθησαν 2,8 g 1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-προπανόνης ως λευκοί κρύσταλλοι με mp 57-59 °C. Αυτή η κετόνη έχει επίσης περιγραφεί ως ανοιχτοκίτρινο έλαιο με bp 115-118 °C σε 0,4 mm/Hg. Ένα διάλυμα 0,7 g 1-(2,5-διμεθοξυφαινυλ-4-μεθυλ)-2-προπανόνης σε 20 mL MeOH κατεργάστηκε με 6,0 g οξικού αμμωνίου, 0,3 g κυανοβοροϋδρίτη νατρίου και 3 g μοριακών κόσκινων Linde 3 A. Το μείγμα αναδεύτηκε όλη τη νύχτα, τα στερεά απομακρύνθηκαν με διήθηση και το διήθημα διαλύθηκε σε 100 mL H2O. Το διάλυμα οξύνθηκε με αραιό H2SO4 και πλύθηκε με 2 x 25 mL CH2Cl2. Η υδατική φάση έγινε βασική με υδατικό NaOH και το προϊόν εκχυλίστηκε με 2 x 25 mL CH2Cl2. Ο διαλύτης απομακρύνθηκε υπό κενό και το υπόλειμμα αποστάχθηκε (στους 160 °C σε 0,2 mm/Hg) για να δώσει ένα άχρωμο προϊόν το οποίο διαλύθηκε σε 3 mL IPA, εξουδετερώθηκε με πυκνό HCl και αραιώθηκε με 50 mL άνυδρου Et2O. Ελήφθησαν 0,18 g υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλαμφεταμίνης (3) (DOM) ως λευκό στερεό με m.p. 187-188 °C.
Τα οπτικά ισομερή του DOM παρασκευάστηκαν με δύο τρόπους. Η ρακεμική βάση έχει διαχωριστεί ως άλας ορθο-νιτροταρταρανιλικού οξέος με ανακρυστάλλωση από EtOH. Το (+) οξύ παρέχει κατά προτίμηση το (+) ή "S" ισομερές του DOM. Επίσης, η προαναφερθείσα 1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-προπανόνη μπορεί να αμινωθεί αναγωγικά με οπτικά ενεργή α-μεθυλοβενζυλαμίνη με Raney Nickel. Η αµίνη αυτή αποµονώνεται και καθαρίζεται µε ανακρυστάλλωση του υδροχλωρικού άλατος. Όταν είναι οπτικά καθαρή, η βενζυλική ομάδα απομακρύνεται με υδρογονόλυση με παλλάδιο σε άνθρακα. Η m.p. οποιουδήποτε από τα οπτικά ισομερή, ως άλατα υδροχλωριδίου, ήταν 204-205 °C.
Τα οπτικά ισομερή του DOM παρασκευάστηκαν με δύο τρόπους. Η ρακεμική βάση έχει διαχωριστεί ως άλας ορθο-νιτροταρταρανιλικού οξέος με ανακρυστάλλωση από EtOH. Το (+) οξύ παρέχει κατά προτίμηση το (+) ή "S" ισομερές του DOM. Επίσης, η προαναφερθείσα 1-(2,5-διμεθοξυ-4-μεθυλοφαινυλ)-2-προπανόνη μπορεί να αμινωθεί αναγωγικά με οπτικά ενεργή α-μεθυλοβενζυλαμίνη με Raney Nickel. Η αµίνη αυτή αποµονώνεται και καθαρίζεται µε ανακρυστάλλωση του υδροχλωρικού άλατος. Όταν είναι οπτικά καθαρή, η βενζυλική ομάδα απομακρύνεται με υδρογονόλυση με παλλάδιο σε άνθρακα. Η m.p. οποιουδήποτε από τα οπτικά ισομερή, ως άλατα υδροχλωριδίου, ήταν 204-205 °C.
Σύνθεση DOI
N-(1-(2-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-προπυλ)φθαλιμίδιο (3)
Μείγμα 14,8 g φθαλικού ανυδρίτη (2) και 19,5 g 2,5-διμεθοξυαμφεταμίνης (1) (2,5-DMA) (βλέπε σύνθεση DOB ανωτέρω) ως ελεύθερη βάση θερμάνθηκε σταδιακά σε 150 °C περίπου με ανοικτή φλόγα. Σχηματίστηκε μια ενιαία διαυγής φάση με απώλεια H2O. Αφού το θερμό τήγμα παρέμεινε ήρεμο για λίγα λεπτά, αφέθηκε να κρυώσει στους 50 °C περίπου και στη συνέχεια αραιώθηκε με 100 mL θερμού MeOH. Το διάλυμα αναδεύτηκε έως ότου γίνει ομοιογενές, σπαρμένο με προϊόν και στη συνέχεια ψύχθηκε σε παγόλουτρο για να ολοκληρωθεί η κρυστάλλωση. Μετά την απομάκρυνση του προϊόντος με διήθηση, πλύσιμο με MeOH και ξήρανση στον αέρα, ελήφθησαν 24,6 g N-(1-(2-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-προπυλ)φθαλιμιδίου (3) ως υπόλευκοι κρύσταλλοι, με m.p. 105-106 °C.
N-[1-(2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοφαινυλ)-2-προπυλ]φθαλιμίδιο (4)
Σε διάλυμα 2,0 g N-(1-(2-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-προπυλ)φθαλιμιδίου (3) σε 15 mL θερμού οξικού οξέος το οποίο αναδεύεται έντονα, προστίθεται διάλυμα 1,2 g μονοχλωριούχου ιωδίου σε 3 mL οξικού οξέος. Αυτό αναδεύτηκε για 2 ώρες στους 40 °C περίπου, κατά τη διάρκεια των οποίων παρατηρήθηκε οριστική ελάφρυνση του χρώματος, αλλά δεν σχηματίστηκαν στερεά. Το μείγμα της αντίδρασης χύθηκε σε 600 mL H2O, από το οποίο προέκυψε μια κοκκινωπή σφαίρα που επέπλεε σε μια κίτρινη-πορτοκαλί αδιαφανή υδατική φάση. Το σφαιρίδιο απομακρύνθηκε με φυσικό τρόπο, διαλύθηκε σε 30 mL βραστού MeOH, το οποίο, κατά την ψύξη σε παγόλουτρο, εναπόθεσε υπόλευκους κρυστάλλους. Αυτοί απομακρύνθηκαν με διήθηση, ξεπλύθηκαν με MeOH και ξηράνθηκαν στον αέρα για να δώσουν 1,5 g N-[1-(2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοφαινυλ)-2-προπυλ]φθαλιμιδίου (4) ως λεπτούς λευκούς κρυστάλλους με ελαφρά πορφυρή χροιά. Η m.p. ήταν 103-105,5 °C και η μεικτή mp με το αρχικό μη ιωδιούχο φθαλιμίδιο (m.p. 105-106 °C) ήταν καταθλιπτική (85-98 °C). Η εκχύλιση της υδατικής φάσης, μετά από αλκαλοποίηση, έδωσε επιπλέον 0,15 g προϊόντος.
Σε διάλυμα 2,0 g N-(1-(2-(2,5-διμεθοξυφαινυλ)-2-προπυλ)φθαλιμιδίου (3) σε 15 mL θερμού οξικού οξέος το οποίο αναδεύεται έντονα, προστίθεται διάλυμα 1,2 g μονοχλωριούχου ιωδίου σε 3 mL οξικού οξέος. Αυτό αναδεύτηκε για 2 ώρες στους 40 °C περίπου, κατά τη διάρκεια των οποίων παρατηρήθηκε οριστική ελάφρυνση του χρώματος, αλλά δεν σχηματίστηκαν στερεά. Το μείγμα της αντίδρασης χύθηκε σε 600 mL H2O, από το οποίο προέκυψε μια κοκκινωπή σφαίρα που επέπλεε σε μια κίτρινη-πορτοκαλί αδιαφανή υδατική φάση. Το σφαιρίδιο απομακρύνθηκε με φυσικό τρόπο, διαλύθηκε σε 30 mL βραστού MeOH, το οποίο, κατά την ψύξη σε παγόλουτρο, εναπόθεσε υπόλευκους κρυστάλλους. Αυτοί απομακρύνθηκαν με διήθηση, ξεπλύθηκαν με MeOH και ξηράνθηκαν στον αέρα για να δώσουν 1,5 g N-[1-(2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοφαινυλ)-2-προπυλ]φθαλιμιδίου (4) ως λεπτούς λευκούς κρυστάλλους με ελαφρά πορφυρή χροιά. Η m.p. ήταν 103-105,5 °C και η μεικτή mp με το αρχικό μη ιωδιούχο φθαλιμίδιο (m.p. 105-106 °C) ήταν καταθλιπτική (85-98 °C). Η εκχύλιση της υδατικής φάσης, μετά από αλκαλοποίηση, έδωσε επιπλέον 0,15 g προϊόντος.
Υδροχλωρική 2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοαμφεταμίνη (DOI)
Διάλυμα 0,75 g N-(1-(2-(2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοφαινυλ)-2-προπυλ)φθαλιμιδίου (4) σε 10 mL EtOH αντιμετωπίστηκε με 0,3 mL ένυδρης υδραζίνης και το διαυγές διάλυμα διατηρήθηκε σε επαναρροή στο ατμόλουτρο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μετά την ψύξη, παρατηρήθηκε κρυστάλλωση της 1,4-διυδροξυφθαλιζίνης που ξεκίνησε ως μικρές χάντρες αλλά τελικά έγινε εκτεταμένη και αρκετά σγουρή. Αυτά τα στερεά απομακρύνθηκαν με διήθηση και είχαν mp περίπου 340 °C (τα δείγματα αναφοράς έλιωσαν σε ένα εύρος πέντε έως δέκα βαθμών στην περιοχή 335-350 °C). Το διήθημα διαλύθηκε σε 100 mL CH2Cl2 και εκχυλίστηκε με 2 x 150 mL 0,1 N HCl. Τα υδατικά εκχυλίσματα πλύθηκαν μία φορά με CH2Cl2, έγιναν βασικά με 5 % NaOH και εκχυλίστηκαν με 3 x 100 mL CH2Cl2. Η απομάκρυνση του διαλύτη υπό κενό έδωσε 0,5 g άχρωμου ελαίου, το οποίο διαλύθηκε σε 300 mL άνυδρου Et2O και κορεσμένο με αέριο άνυδρο HCl. Ελήφθησαν, μετά από διήθηση και ξήρανση στον αέρα, 0,35 g υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοαμφεταμίνης (5) (DOI) ως λευκοί κρύσταλλοι που έλιωναν στους 200,5-201,5 °C. Η τιμή αυτή δεν βελτιώθηκε με την ανακρυστάλλωση.
Διάλυμα 0,75 g N-(1-(2-(2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοφαινυλ)-2-προπυλ)φθαλιμιδίου (4) σε 10 mL EtOH αντιμετωπίστηκε με 0,3 mL ένυδρης υδραζίνης και το διαυγές διάλυμα διατηρήθηκε σε επαναρροή στο ατμόλουτρο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μετά την ψύξη, παρατηρήθηκε κρυστάλλωση της 1,4-διυδροξυφθαλιζίνης που ξεκίνησε ως μικρές χάντρες αλλά τελικά έγινε εκτεταμένη και αρκετά σγουρή. Αυτά τα στερεά απομακρύνθηκαν με διήθηση και είχαν mp περίπου 340 °C (τα δείγματα αναφοράς έλιωσαν σε ένα εύρος πέντε έως δέκα βαθμών στην περιοχή 335-350 °C). Το διήθημα διαλύθηκε σε 100 mL CH2Cl2 και εκχυλίστηκε με 2 x 150 mL 0,1 N HCl. Τα υδατικά εκχυλίσματα πλύθηκαν μία φορά με CH2Cl2, έγιναν βασικά με 5 % NaOH και εκχυλίστηκαν με 3 x 100 mL CH2Cl2. Η απομάκρυνση του διαλύτη υπό κενό έδωσε 0,5 g άχρωμου ελαίου, το οποίο διαλύθηκε σε 300 mL άνυδρου Et2O και κορεσμένο με αέριο άνυδρο HCl. Ελήφθησαν, μετά από διήθηση και ξήρανση στον αέρα, 0,35 g υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυ-4-ιωδοαμφεταμίνης (5) (DOI) ως λευκοί κρύσταλλοι που έλιωναν στους 200,5-201,5 °C. Η τιμή αυτή δεν βελτιώθηκε με την ανακρυστάλλωση.
Ακατέονο-πλυμένο ακατέργαστο DOI*HCl (5)
Σύνθεση DOC
Διάλυμα 6,96 g υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυαμφεταμίνης (1) (2,5-DMA) (βλέπε σύνθεση DOB ανωτέρω ) σε 250 mL H2O έγινε βασικό με υδατικό NaOH και εκχυλίστηκε με 3 x 75 mL CH2Cl2. Μετά την απομάκρυνση του διαλύτη από τα συγκεντρωτικά εκχυλίσματα υπό κενό, η εναπομένουσα ελεύθερη βάση διαλύθηκε σε 36 g παγωμένου οξικού οξέος και, με καλή ανάδευση, ψύχθηκε στους 0 °C με εξωτερικό παγόλουτρο. Στη συνέχεια προστέθηκαν, με πιπέτα Pasteur, 3 mL υγρού χλωρίου (Cl2) [ή αέριο φυσαλιδώδες Cl2, το οποίο μπορεί να παραχθεί με τη συσκευή του Kipp]. Η παραγωγή HCl ήταν εμφανής και η αντίδραση αφέθηκε να αναδευτεί για επιπλέον 3 ώρες. Το μείγμα στη συνέχεια χύθηκε σε 300 mL H2O και πλύθηκε με 3 x 100 mL Et2O. Η υδατική φάση έγινε βασική με NaOH και εκχυλίστηκε με 3 x 150 mL CH2Cl2. Μετά την απομάκρυνση του διαλύτη από τα συγκεντρωτικά εκχυλίσματα, το υπόλειμμα διαλύθηκε σε Et2O και κορεσμένο με άνυδρο αέριο HCl. Σχηματίστηκε ένα βαρύ ελαιώδες ίζημα. Το υπερκείμενο του αιθέρα αποκεντρίστηκε και το υπόλειμμα αναμίχθηκε στενά με 200 ml φρέσκου άνυδρου Et2O. Τα πάντα δημιουργήθηκαν ως υπόλευκη κρυσταλλική μάζα βάρους 2,3 g. Αυτή διαλύθηκε σε 12 mL βραστό MeOH και αραιώθηκε με 230 mL βραστό Et2O. Το διαυγές διάλυμα διηθήθηκε γρήγορα για να δώσει ένα διαυγές, ανοιχτό κεχριμπαρένιο μητρικό υγρό, το οποίο σύντομα άρχισε να εναποθέτει λαμπερούς λευκούς κρυστάλλους. Μετά από διήθηση, πλύση με Et2O και ξήρανση στον αέρα μέχρι σταθερού βάρους, ελήφθησαν 1,4 g υδροχλωρικής 2,5-διμεθοξυ-4-χλωροαμφεταμίνης (1) (DOC) Από τα μητρικά υγρά (από τον αρχικό κορεσμό σε HCl) μπορούσε να ληφθεί ίση ποσότητα προϊόντος εκμεταλλευόμενοι την αδιαλυτότητα της ακετόνης του υδροχλωρικού άλατος του προϊόντος. Η δημοσιευμένη m.p. αυτού του άλατος, από ακετόνη/EtOH, είναι 187-188 °C. Ένα δείγμα αυτού του υδροχλωρικού άλατος, που παρασκευάστηκε από το αμινο-ανάλογο μέσω διαζωτοποίησης και ενδεχόμενης υδρόλυσης μιας ακετυλιωμένης πρόδρομης ουσίας, ανακρυσταλλώθηκε από EtOH/αιθέρα και είχε m.p. 193-194,5 °C.
Υδροχλωρική 2,5-διμεθοξυ-4-χλωροαμφεταμίνη (1) (DOC)
Last edited:
