Εισαγωγή
Η 4-ακετοξυ-N,N-διμεθυλοτρυπταμίνη (επίσης γνωστή ως 4-AcO-DMT, 4-Acetoxy-DMT, O-Acetylpsilocin, ψιλακετίνη και "συνθετικά μανιτάρια") είναι μια νέα λιγότερο γνωστή ψυχεδελική ουσία της κατηγορίας των τρυπταμινών. Συγγενεύει δομικά με την ψιλοκυβίνη και την ψιλοκίνη, το δραστικό συστατικό των μανιταριών ψιλοκυβίνης ("μαγικά μανιτάρια"). Η 4-AcO-DMT θεωρείται ότι παράγει τις επιδράσεις της μέσω της σύνδεσης με τους υποδοχείς σεροτονίνης στον εγκέφαλο- ωστόσο, ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι γνωστός.
Η 4-AcO-DMT συντέθηκε για πρώτη φορά το 1963 από τους Albert Hofmann και Franz Troxler στο πλαίσιο μιας χημικής έρευνας για τα ανάλογα της ψιλοκίνης. Ωστόσο, δεν δοκιμάστηκε για ψυχοδραστικότητα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Είναι άγνωστο πότε διερευνήθηκε για πρώτη φορά σε ανθρώπους. Μια εργασία που συντάχθηκε από τον David E. Nichols το 1999 πρότεινε την πιθανή χρήση της ως εναλλακτική λύση της ψιλοκυβίνης για τη φαρμακολογική έρευνα λόγω του χαμηλότερου κόστους σύνθεσης. Αναφορές για ψυχαγωγική χρήση άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια λίγο μετά την εμφάνισή του στην ηλεκτρονική αγορά ερευνητικών χημικών ουσιών στη δεκαετία του 2010.
Η 4-AcO-DMT συντέθηκε για πρώτη φορά το 1963 από τους Albert Hofmann και Franz Troxler στο πλαίσιο μιας χημικής έρευνας για τα ανάλογα της ψιλοκίνης. Ωστόσο, δεν δοκιμάστηκε για ψυχοδραστικότητα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Είναι άγνωστο πότε διερευνήθηκε για πρώτη φορά σε ανθρώπους. Μια εργασία που συντάχθηκε από τον David E. Nichols το 1999 πρότεινε την πιθανή χρήση της ως εναλλακτική λύση της ψιλοκυβίνης για τη φαρμακολογική έρευνα λόγω του χαμηλότερου κόστους σύνθεσης. Αναφορές για ψυχαγωγική χρήση άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια λίγο μετά την εμφάνισή του στην ηλεκτρονική αγορά ερευνητικών χημικών ουσιών στη δεκαετία του 2010.
Εξοπλισμός και γυάλινα σκεύη:
- Φιάλες στρογγυλού πυθμένα με τρεις λαιμούς 2 L και 1 L,
- Βάση ρετόρτ και σφιγκτήρας για τη στερέωση της συσκευής,
- Μαγνητικός ή κορυφαίος αναδευτήρας με θερμαντήρα,
- Χωνί στάγδην 250 ml,
- Πηγή κενού,
- Γυάλινη ράβδος και σπάτουλα,
- Μηχανή Rotovap,
- Συμπυκνωτής παλινδρόμησης,
- Λουτρό πάγου-αλατιού και λαδιού,
- Εργαστηριακή ζυγαριά (0,001-100 g είναι κατάλληλη) [εξαρτάται από το φορτίο σύνθεσης],
- Θερμόμετρο εργαστηριακής ποιότητας (-10 °C έως 150 °C) με προσαρμογέα φιάλης,
- Φιάλη Buchner και χωνί [για μικρές ποσότητες μπορεί να χρησιμοποιηθεί φίλτρο Schott],
- Χαρτί δείκτη pH,
- Συμβατικό χωνί,
- Χαρτί φίλτρου,
- Κιτ αερίου διμεθυλαμίνης,
- Πηγήαερίου υδρογόνου (H2),
- ΚιτTLC (προαιρετικό),
- Συσκευήαπόσταξης υπό κενό με μανόμετρο (προαιρετικά),
- 1 L x1- 500 mL x2- 100 mL x2 Ποτήρια ζέσεως,
- 1 L- 250 mL- 100 mL Κύλινδροι μέτρησης,
- Φιάλη υδρογόνωσης Parr 250 mL [μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φιάλη σαμπάνιας αντί αυτής],
- Αποξηραντήρας κενού (προαιρετικά).
Αντιδραστήρια.
- 4-Benzyloxyindole (1) 17,5 g, 0,078 mol,
- Διαιθυλαιθέρας (Et2O) 2,05 L,
- Χλωριούχο οξαλύλιο 20,3 g, 0,16 mol,
- Διμεθυλαμίνη άνυδρη,
- Διχλωρομεθάνιο (CH2Cl2) ~880 mL,
- Αποσταγμένο νερό (H2O) ~700 mL,
- Εξάνιο 375 mL,
- Χλωριούχο νάτριο (NaCl) ~50-100 g,
- Θειικό μαγνήσιο (MgSO4) άνυδρο ~200 g,
- Μεθανόλη (MeOH) ~150 mL,
- Υδρίδιο αργιλίου λιθίου (LiAlH4- LAH) 8,90 g, 0,234 mol,
- Τετραϋδροφουράνιο (THF) 375 mL,
- Διοξάνιο 450 mL,
- Οξικός αιθυλεστέρας (EtOAc) ~700 mL,
- Παλλάδιο σε άνθρακα 0,25 g 10% ,
- Βενζόλιο 50 mL,
- Οξικός ανυδρίτης (Ac2O) 5 mL, 5,41 g, 5,32 mmol,
- Ισοπροπανόλη (IPA) 150 mL,
- Τολουόλιο 50 mL,
- Απόλυτο (EtOH) ~100 mL.
Οξικός [3-[2-(διμεθυλαμινο)αιθυλ]-1Η-ινδολ-4-υλ] εστέρας:
Σημείο ζέσεως: 405,6 °C σε 21 torr-
Σημείο τήξεως: 172-173 °C-
Μοριακό βάρος: 246,31 g/mol-
Πυκνότητα: 1,2±0,1 g/mL-
Αριθμός CAS: 92292-84-7.
Διαδικασία
4-βενζυλοξυινδόλη-3-υλ-N,N-διμεθυλογλυοξυλαμίδιο (2)
Διάλυμα 4-βενζυλοξυινδόλης (1) (17,5 g, 0,078 mol) (Biosynth) σε άνυδρο Et2O (500 mL) αναδεύεται μηχανικά σε φιάλη 1 L, με 3 λαιμούς και ψύχεται σε λουτρό πάγου-αλατιού σε εσωτερική θερμοκρασία 0 °C. Το χλωριούχο οξαλύλιο (20,3 g, 0,16 moles) προστέθηκε σταγόνα-σταγόνα με ρυθμό που διατηρούσε την εσωτερική θερμοκρασία μεταξύ 0-5 °C. Η ανάδευση συνεχίστηκε για 3 ώρες σε θερμοκρασία μεταξύ 5-10 °C με ήπιο εκτόξευση αργού για την απομάκρυνση του εξελιγμένου HCl. Ο εκτοξευτήρας αργού αντικαταστάθηκε από σωλήνα εισαγωγής αερίου και συμπυκνωτή ξηρού πάγου/ακετόνης. Στη συνέχεια, άνυδρη διμεθυλαμίνη διοχετεύθηκε με φυσαλίδες στην αντίδραση με ψύξη και έντονη ανάδευση έως ότου επιτευχθεί pH (προσδιοριζόμενο με υγρό χαρτί pH) μεταξύ 9 και 11. Αυτή τη στιγμή, το πορτοκαλί χρώμα του αρχικού διαλύματος είχε ως επί το πλείστον αποβληθεί και η αντίδραση είχε την εμφάνιση ενός ελαφρώς υπόλευκου πολτού με λίγες κηλίδες κίτρινου μη αντιδρώντος αρχικού υλικού. Προστέθηκε διχλωρομεθάνιο (20 mL) για να υποβοηθηθεί η διαλυτοποίηση του μη αντιδρώντος υλικού και η αντίδραση αναδεύτηκε για επιπλέον 6 ώρες για να παραχθεί τελικά ένας υπόλευκος πολτός. Προστέθηκε Et2O (150 mL) και το μείγμα ψύχθηκε στους 10 °C. Τα λευκά στερεά συλλέχθηκαν με διήθηση με αναρρόφηση σε διηθητικό χαρτί σε χωνί Buchner και στη συνέχεια αιωρήθηκαν σε απεσταγμένο H2O (250 mL) και αναδεύτηκαν για 1 ώρα για την απομάκρυνση του υδροχλωριούχου διμεθυλαμίνης. Το αιώρημα διηθήθηκε και τα στερεά που συλλέχθηκαν πλύθηκαν στο φίλτρο με απεσταγμένο H2O (3 x 75 mL) και εξάνιο (75 mL) και ξηράνθηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας σε ξηραντήρα κενού. Το αποξηραμένο προϊόν ζύγιζε 18,3 g. Τα οργανικά διηθήματα και οι πλύσεις συνδυάστηκαν και ο διαλύτης απομακρύνθηκε με περιστροφική εξάτμιση. Το υπόλειμμα διαλύθηκε σε CH2Cl2 (100 mL) και το οργανικό διάλυμα πλύθηκε με απεσταγμένο H2O (2 x 50 mL) και άλμη (2 x 50 mL). Μετά από ξήρανση (MgSO4) ο όγκος μειώθηκε με περιστροφική εξάτμιση. Το συμπυκνωμένο υπολειμματικό διάλυμα υποβλήθηκε σε χρωματογραφία λάμψης πάνω σε silica gel, αρχικά με έκλουση με CH2Cl2 για την ανάκτηση μη αντιδρώντος ινδολίου (1,3 g, 7,4%), ακολουθούμενη από έκλουση με 10% MeOH σε CH2Cl2 για την ανάκτηση 3,3 g (2). Το τελευταίο συνδυάστηκε με το αρχικό προϊόν για να προκύψει συνολικό βάρος 21,6 g (85,9%). Το ακατέργαστο προϊόν ανακρυσταλλώθηκε από MeOH/EtOAc για να δώσει 19,5 g (77%) του 3 με m.p. 152-155 °C (Lit. m.p. 146-150 °C).
4-βενζυλοξυ-N,N-διμεθυλοτρυπταμίνη (3)
Παρασκευάστηκε πολτός LiAlH4 (8,90 g, 0,234 mol) σε άνυδρο THF (100 mL) σε φιάλη 2 L, 3 λαιμών, η οποία προηγουμένως ξηράνθηκε με θερμικό πιστόλι ή φλόγα. Η φιάλη ήταν εφοδιασμένη με ψυκτήρα επαναρροής, μηχανικό (ή μαγνητικό) αναδευτήρα και χωνί προσθήκης. Προστέθηκε άνυδρο διοξάνιο (200 mL) και το μείγμα θερμάνθηκε στους 60 °C σε ελαιόλουτρο. Το 4-Benzyloxyindol-3-yl-N,N-dimethylglyoxylamide (2) (14,5 g, 0,045 moles) διαλύθηκε σε μείγμα διοξάνιου (250 mL) και THF (150 mL) και, με ταχεία ανάδευση, το διάλυμα αυτό προστέθηκε σταγόνα-σταγόνα επί 1 h. Η θερμοκρασία του λουτρού ελαίου διατηρήθηκε στους 70 °C επί 4 h, ακολουθούμενη από έντονη παλινδρόμηση κατά τη διάρκεια της νύχτας (16 h) σε θερμοκρασία λουτρού ελαίου 95 °C. Η χρωματογραφική ανάλυση λεπτής στιβάδας (πλάκες πυριτίου 9:1 CH2Cl2/MeOH) έδειξε σχεδόν πλήρη αναγωγή. Η αντίδραση θερμάνθηκε σε επαναρροή για επιπλέον 4 ώρες και στη συνέχεια ψύχθηκε στους 20 °C. Προστέθηκε διάλυμα αποσταγμένου H2O (27 mL) σε THF (100 mL) σταγόνα προς σταγόνα, με αποτέλεσμα ένα γκρίζο κροκιδωτό ίζημα. Προστέθηκε Et2O (250 mL) για να υποβοηθηθεί η διάσπαση του συμπλόκου και να βελτιωθεί η διήθηση. Το εν λόγω αιώρημα αναδεύτηκε για 1 ώρα και στη συνέχεια το μείγμα διηθήθηκε με χωνί Buchner. Η πλάκα φίλτρου πλύθηκε στο φίλτρο με ζεστό Et2O (2 x 250 mL) και διαλύθηκε, μεταφέρθηκε ξανά στη φιάλη αντίδρασης και αναδεύτηκε έντονα με επιπλέον ζεστό Et2O (500 mL). Ο πολτός αυτός διηθήθηκε και το κέικ πλύθηκε στο φίλτρο με Et2O (150 mL) και εξάνιο (2 x 150 mL). Όλα τα οργανικά διηθήματα συνδυάστηκαν και ξηράνθηκαν (MgSO4). Αφού απομακρύνθηκε το μέσο ξήρανσης με διήθηση, το διήθημα συμπυκνώθηκε υπό κενό στους 40 °C και ξηράνθηκε υπό υψηλό κενό στα 0,01 mmHg, με αποτέλεσμα την κρυστάλλωση του υπολείμματος ως λευκό κηρώδες στερεό. Η ανακρυστάλλωση από EtOAc έδωσε 12,57 g, (94,8 %) του 4 με m.p. 124-126 °C (lit.4 m.p. 125-126 °C).
Φουμαρική 4-ακετοξυ-N,N-διμεθυλοτρυπταμίνη (4)
Σε φιάλη υδρογόνωσης Parr των 250 ml [μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αντί αυτής φιάλη σαμπάνιας] τοποθετήθηκαν 0,25 g 10% παλλάδιο σε άνθρακα και ακολούθησε οξικό νάτριο ανυδρού (1,50 g, 18 mmol). Προστέθηκε βενζόλιο (50 mL), ακολουθούμενο από οξικό ανυδρίτη (5 mL, 5,41 g, 5,32 mmol) και (3) (0,50 g, 1,7 mmol). Το μείγμα αναδεύτηκε υπό πίεση υδρογόνου 60 psig (4,14 barr) για 4 h. Αφού σταμάτησε η πρόσληψη υδρογόνου, η φιάλη υδρογόνωσης απομακρύνθηκε από τη συσκευή, το μείγμα αραιώθηκε με THF (25 mL) και ο καταλύτης απομακρύνθηκε με διήθηση μέσω επιθέματος Celite 545. Ο καταλύτης πλύθηκε επανειλημμένα με ισοπροπανόλη (3 x 50 mL). Οι πλύσεις και το μητρικό υγρό συλλέχθηκαν χωριστά λόγω του μη αντιδρώντος Ac2O στο διήθημα. Το μητρικό υγρό συμπυκνώθηκε υπό κενό στο μισό περίπου του αρχικού όγκου και στη συνέχεια προστέθηκε τολουόλιο (50 mL). Το διάλυμα συμπυκνώθηκε και πάλι με περιστροφική εξάτμιση. Οι πλύσεις με ισοπροπανόλη συνδυάστηκαν με το υπόλειμμα και επίσης συμπυκνώθηκαν. Στη συνέχεια, το υπόλειμμα διαλύθηκε σε ανυδρικό MeOH (50 mL). Το φουμαρικό οξύ (0,198 g, 1,7 mmol) διαλύθηκε σε MeOH (10 mL) και προστέθηκε στο αναδευόμενο μεθανολικό διάλυμα του υπολείμματος. Μετά από ανάδευση για 10 λεπτά, προστέθηκε τολουόλιο (50 mL) και το διάλυμα συμπυκνώθηκε σε ξηρότητα με περιστροφική εξάτμιση. Στο υπόλειμμα προστέθηκε απόλυτο EtOH και σχηματίστηκε λευκό ίζημα φουμαρικού (4) ( 0,290 g, 0,8 mmol), το οποίο συλλέχθηκε με διήθηση. Το διήθημα εξατμίστηκε και το υπόλειμμα διαλύθηκε σε ελάχιστη ποσότητα MeOH. Προστέθηκε EtOAc και άρχισαν να σχηματίζονται διαυγείς κρύσταλλοι. Μετά την αποθήκευση του διαλύματος σε καταψύκτη στους -10 °C, συλλέχθηκαν 0,170 g πρόσθετου προϊόντος για συνολική απόδοση 0,460 g (74,8%), m.p. 172-173 °C.
Last edited: