Een nieuwe grootschalige studie uit Schotland biedt cruciale inzichten in de zelfmoordrisico's die gepaard gaan met opioïde afhankelijkheid en benadrukt het levensreddende potentieel van opioïde-agonist therapie (OAT). Tussen 2011 en 2020 analyseerden onderzoekers gegevens van meer dan 46.000 personen die ten minste één voorschrift van een behandeling met methadon of buprenorfine kregen. Hun bevindingen geven aan dat mensen die OAT gebruiken aanzienlijk lagere zelfmoordcijfers hebben, wat het belang onderstreept van blijvende toegang tot behandeling te midden van de escalerende drugsgerelateerde dodencrisis in Schotland.
De studie, uitgevoerd door een team onder leiding van Rosalyn Fraser en Andrew McAuley van de Glasgow Caledonian University, ontdekte dat het aantal zelfmoorden bij mensen met een opioïdenverslaving zeven keer hoger ligt dan bij de algemene bevolking. Toch maakte behandeling een merkbaar verschil: mensen die actief OAT kregen, hadden drie keer minder kans om door zelfmoord te sterven dan mensen die de behandeling hadden afgebroken. Opmerkelijk is dat dit beschermende effect aanhield ondanks de stijging van het aantal drugsgerelateerde sterfgevallen in dezelfde periode.
Het onderzoek wordt nog belangrijker gezien de verergerende drugcrisis in Schotland. Het aantal drugsdoden in Schotland is de afgelopen tien jaar meer dan verdubbeld, met een van de hoogste sterftecijfers onder opioïden wereldwijd. De studie stelde echter vast dat terwijl drugsgerelateerde sterfgevallen escaleerden, het aantal zelfmoorden onder opioïdengebruikers met OAT gestaag daalde. Dit suggereert dat behandelingsprogramma's niet alleen het risico op een overdosis verminderen, maar ook een cruciale rol spelen in de resultaten op het gebied van geestelijke gezondheid.
OAT, waarbij meestal medicijnen zoals methadon of buprenorfine worden gebruikt, wordt door de Wereldgezondheidsorganisatie erkend als een essentiële interventie voor opioïdenverslaving. De behandeling stabiliseert mensen door ontwenningsverschijnselen te verminderen en hun trek te remmen, wat volgens de onderzoekers psychologisch leed kan verminderen en een gevoel van stabiliteit kan bevorderen. Bovendien biedt deelname aan OAT-programma's mensen toegang tot andere belangrijke ondersteunende diensten, zoals geestelijke gezondheidszorg en schadebeperkende interventies.
In totaal werden 575 sterfgevallen in het cohort geïdentificeerd als zelfmoord, goed voor 1,2% van de studiepopulatie. Het aantal zelfmoorden was vooral hoog tijdens perioden waarin mensen geen OAT gebruikten en bedroeg 3,98 per 1.000 persoonsjaren. Ter vergelijking, het percentage was significant lager met 1,14 per 1.000 persoonsjaren onder degenen die actief OAT kregen. Deze trends bleven consistent, zelfs na controle voor factoren zoals geslacht, leeftijd en reeds bestaande geestelijke gezondheidsproblemen.
Interessant is dat het onderzoek ook een daling van de zelfmoordcijfers in de loop van de tijd documenteerde, met ruwe zelfmoordsterftecijfers die daalden van 2,57 per 1.000 persoonsjaren in 2011-12 tot 1,48 per 1.000 persoonsjaren in 2019-20. Deze daling staat in contrast met de stijging van de zelfmoordcijfers in 2011-12 tot 1,48 per 1.000 persoonsjaren in 2019-20. Deze daling staat in contrast met de stijging van het aantal drugsgerelateerde sterfgevallen, wat aangeeft dat OAT kan dienen als een cruciale interventie in het terugdringen van sterfgevallen gerelateerd aan de geestelijke gezondheid, zelfs als de drugsepidemie verergert.
De demografische uitsplitsing laat zien dat tweederde van de deelnemers man was en bijna de helft was jonger dan 35 jaar aan het begin van het onderzoek. De overgrote meerderheid van het cohort kwam uit de sociaaleconomisch meest achtergestelde gebieden van Schotland, wat overeenkomt met het bredere inzicht dat achterstand een belangrijke oorzaak is van zowel middelengebruik als zelfmoord.
Ondanks de positieve impact van OAT waarschuwen de auteurs van het onderzoek dat er barrières voor behandeling blijven bestaan. Het afbreken van de therapie - of dit nu te wijten is aan persoonlijke, systemische of economische redenen - maakt mensen kwetsbaar. Eerdere studies hebben gedocumenteerd dat de eerste paar weken na het stoppen met OAT bijzonder gevaarlijk zijn, met een verhoogd risico op zelfmoord en overdosis in deze periode. De bevindingen benadrukken de behoefte aan voortdurende ondersteuning om ervoor te zorgen dat mensen betrokken blijven bij de behandeling.
De onderzoekers erkennen enkele beperkingen in hun werk, zoals mogelijke onnauwkeurigheden bij het classificeren van zelfmoorden en de uitdagingen van het nauwkeurig meten van therapietrouw. Ze benadrukken echter dat het algemene bewijs de rol van OAT in het verminderen van zelfmoordrisico's sterk ondersteunt.
De conclusies van de studie bieden belangrijke lessen voor beleidsmakers. Nu Schotland worstelt met een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid die wordt gevoed door sterfgevallen als gevolg van opioïden, is het belangrijk om OAT-programma's op te schalen en de barrières aan te pakken die een blijvende betrokkenheid ontmoedigen. Daarnaast zijn er gerichte zelfmoordpreventie-inspanningen nodig voor mensen met een opioïdenverslaving, in het bijzonder voor mensen met een geschiedenis van zelfbeschadiging of psychische aandoeningen.
Dit onderzoek herinnert ons er krachtig aan dat therapie met opioïden-agonisten meer is dan alleen een middel om overdoses te voorkomen - het dient ook als een levenslijn voor mensen die het risico lopen zelfmoord te plegen. Omdat het aantal drugsgerelateerde sterfgevallen blijft stijgen, zal het waarborgen van toegang tot OAT en andere ondersteunende diensten een kritieke strategie blijven voor het beschermen van zowel levens als geestelijk welzijn in Schotland en daarbuiten.
Voor toegang tot het volledige onderzoek kunt u terecht op deze link: https://doi.org/10.1111/add.16680 (clearnet).
Als u geïnteresseerd bent in dergelijke publicaties, reageer dan en laat commentaar achter. Dit zal voor mij een teken zijn om door te gaan.
